υποτύφω

Α

1. σιγοκαίω, κρυφοκαίω βγάζοντας καπνό («πῡρ ὑποτύφει τὴν νῆσον», Φιλόστρ.)

2. μτφ. ενισχύω κρυφά ή ύπουλα κάποιο πάθος (α. «ὑποθύψας τὴν διαβολήν», Πολ.

β. «ὑποτύφεται ἔχθρα», Κτησ.)

3. παθ. ὑποτύφομαι

(μτφ. για πρόσωπα) καίγομαι από κρυφή φωτιά, βασανίζομαι («ὑποτυφόμενος ἐς τὸν ἔρωτα», Αιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + τύφω «καίω, καπνίζω» (< τῦφος)].